Hozan Aydın Daye Rebene

Ay de bê...lê dayê...
Rebenê, porkurê, gulîbirê nemayê de bê... ax de bêje
de bêje...
Buhare li welatê dûrî xerîb dîsa xeberekî reş ji min re
hatiye,
Agir û pête xistiye nava cerg û dilane lê ax lê dayê...
Sal nodûçar sîhê gulanê,heyjde rêhevalên
xweşmêr,şoreşgerên Kurdistanê,
Li deşta şewitîya Ezirganê, li çemê Sansarê ax de tu
xerabî mal wêranê.
Leşkerê dijminên xwînxwarin weke gurê harin çember
girtine li dora hevalane
Yek jê di navda piçûkê çar xwîçk û du birane
Hevalê Rêzan,çavbelekê min xortê cîwan mabû di nav
lepên xwînxwaran
Canê cîwan dabûn ber gulan û bombane.
Ax de bêje dayê... rebenê, porkurê, gulîbirê nemayê
Ez çawa ji bîr bikim van kul û keserên giran
Heyanî saxbim li dewrana vê dunyayê lê dayê.
 
Ay de bê... lê dayê...
Rebenê,porkurê,gulîbirê nemayê de bê... ax de bêje, de
bêje.
Dema sal nod û du meha Adar ê, ez dihatim xerîbîyê
min xatirê xwe dixwest,
Ji der û cîranan ji gundîyane ax lê dayê,
Min ji hevalê Rêzan çav û biryên reş û belek nestandîbû
tu ramûsane
Lê min çizanîbû ez nabînim ji vir û wa da xortê cîwan bi
ronîkê çavane lê dayê.
Ez çibikim îro jî xebera reş limin bûye mêvane, Wek xinçerekî tûj e tal e li serê sînga min dane, agirekî
nava dilê min dadane,
Dunya min reşbûye, jiyan li min bûye wêrane lê dayê.
Ax de bêje dayê...
Rebenê,porkurê,gulîbirê nemayê
Ez çawa ji bîr bikim van kul û keserên giran
Heyanî saxbim li dewrana vê dunyayê lê dayê
 
Ah hadi söyle anam...
Biçare, saçı zülfü kesilesice, kalmayasıca söylesene...
hadi söyle.
Uzak yaban ellerde bahar iken, yine kara bir haber
bana ulaştı,
Ateş ve yangınlar düşürmüştür yüreğime ve ciğerime
ah anam
Doksan dört yılının otuz mayısında Kürdistan'ın onsekiz
güzel devrimci yoldaşı,
Yanasıca Erzincan ovasında Sansar suyunun yanında...
Ah yıkılasıca, viran olasıca...
Kan içici, kuduz kurtlar gibi olan düşman askeri
tarafından yoldaşlarımın etrafı sarılmıştır.
İçlerinden biri de dört kız ve iki erkek çocuğundan en
küçüğüdür.
Rezan yoldaşım, karagözlüm yiğidim kalmıştı kan
içicilerin pençesinde
Gencecik ömrü kurşunlara dizmişler, bombalamışlardı.
Ah söyle anam...
Biçare, saçı zülfü kesilesice, kalmayasıca söylesene...
Nasıl unutayım bu ağır yara ve kederleri,
Bu devr û dünyada yaşadığım müddetçe anam?
 
Ah hadi söyle anam...
Biçare, saçı zülfü kesilesice, kalmayasıca söylesene...
hadi söyle.
Doksan iki yılının Mart ayında, gurbete gideceğim
zaman,
Konu komşu ve köylüyle vedalaşmıştım ah anam,
Rezan yoldaşımın kara kaşı ve kara gözlerinden bir öpücük alamamıştım anam...
Nereden bilebilirdim ki bir daha
göremeyeceğimi,gencecik göz bebeğimi anam...
Ne yapabilirim ki artık kara haber misafirim olmuştur,
Göğüs kafesime saplanmış sivri, acı bir hançer gibidir,
yüreğimde ateş yakmıştır...
Dünyam kararmış, hayatım viran olmuştur artık anam...
Ah hadi söyle anam...
Biçare, saçı zülfü kesilesice, kalmayasıca söylesene...
Nasıl unutayım bu ağır yara ve kederleri,
Bu devr û dünyada yaşadığım müddetçe anam?