Hırkamı kendi elimle söktüm
beni artık kimse arayıp da bulmasın."
Otomobiller, kızıl köprüler, melhem ağaçları...
Yani yoksun.
Yüzüm kapandı çok zaman önce
Boynum hâlâ kıldan ince
Bir akşamüstü tesadüfen görünce
Haziranı sandıklara kaldırıp attım
Cevizler, dut ağaçları merdiven altı
İsminize yabancı
Elleriniz badem
Ağladım ve utandım.
Halbuki ben kendi elimle işledim kalbimi
Ağır ağır yokuşlar yürüdüm.
Ormanlara daldım
Banklar ve sahiller
Bilhassa yalnızdım, yarım.