Haluk Levent Ömrüm Sanki Bir Gündü

Güneş Doğdu Sağımdan
Yine Kalktım Mağaramdan
Elimde MızrağımlaKoştum Bizonun Ardından

Ammada Doğmamıştı
Hattı Kurumamıştı
On Bin Beşyüzyıl Geçti
Ruhum Yine Durmadan

Ömrüm Sanki Bir Gündü
Oda Bu Gündü
Yalnız Kalmak Zulümdü
Yalnız Kalmak Ölümdü

Güneş Tam Tepedeydi
Ruhum Bir Gölgedeydi
Şarabımı Açtım Bekledim
Cellat Kellemi İstedi

İsa Daha Doğmamıştı
Meryem Suçlanmamıştı
İki Bin Beş Yüz Yıl Geçti
Sokrat Yaşlanmamıştı

Güneş Battı Solumdan
Yeni Kalktım de Tarımdan
Bir Ufak Ayran Açtım
Biraz Köfte Kasaptan

Mustafa Doğmamıştı
Führer Çıldırmamıştı
On Bin Beşyüz Yıl Geçti
Akşam Bile Olmadan