Halit Bilgiç Bari Sen Gitme

Herkes gitti bu şehirden

Bari sen gitme, bari sen gitme

Herkes gitti bu yürekten

Bari sen gitme, bari sen gitme

Munzur’un hatrına

Dicle’nin adına

Allah’ın aşkına

Bari sen gitme

Munzur’un hatrına

Dicle’nin adına

Allah’ın aşkına

Bari sen gitme

Yokluğunda saz darılır

Mızrak gücenir, mızrak gücenir

Şairlerin kalemleri

Bir bir tükenir, bir bir tükenir

Munzur’un hatrına

Dicle’nin adına

Allah’ın aşkına

Bari sen gitme

Munzur’un hatrına

Dicle’nin adına

Allah’ın aşkına

Bari sen gitme

Gitme

Güneşin tam kızıllığında çiselenmiş yaprak kırıntılarını

Suspus olmuş toprağın doğum halini, börtü böceklerini

Sabah çayını yudumlarken uyanmış gözlerin yol çeken umutlarını

Coğrafyanın annelerini anlatacağım sana gitme

Sözcüklerime kelepçe vurmuş dilini, kekeleşmis kekeç halini

Kaç milyon yıl olmuş kabuk tutmayan yaramın kanayan yarasını

Göz yaşlarını, esaretini ve dağlarda yankılaşmış direnişin

Yılmaz bekçilerini anlatacağım sana gitme

Serhat’ta Murat’ın küheylan akışını, Fırat’ta asiliğini haykıracağım

Kurşuna siper olmuş yüreklerin gülüşlerini

Yürüdükleri patika yollarda düşlerini

Saçlarından tel örgüler örülmüş coğrafyanın kızlarını anlatacağım sana

Toprağa düşen gülüşleri, yeşille buluşan maviyi

Paslanmış kelepçeye inat zulme direnen aşiti

Hak ile hakların kardeşliğini anlatacağım sana gitme, gitme

Munzur’un hatrına

Dicle’nin adına

Allah’ın aşkına

Bari sen gitme