Halit Bilgiç Ağla Deli Gönlüm

Sormayın halimi yaram çok derin
Beni derde salan giden zalimdir
Verem mi kanser mi bilmem ki nedir
Ölürsem kabrime gelmesin zalim

Ağla deli gönlüm haline ağla
Otur bir kenarda karalar bağla
Ağla deli gönlüm kendine ağla
O gitti gelmedi gelmez bir daha

Yıllar sonra gördüm garip haldeydi
Saçına ak düşmüş benden beterdi
Oturdum uzaktan onu izledim
Ölürsem kabrime gelmesin zalim

İyi degilim bu aralar,yıne en olmadık anda sarıyor yoklugu
Deprem oluyor bütün şehrimde,
Umut ınşatını kurdugum tuğlalar
Birer bırer kırılıyor yokluğun da
Her gülüşümün ardında yine bir düş oluyorum
Galiba Ben onu hala
İlk gün kadar çok seviyorum...