Grup Kızılırmak Hüzün Yoldaşım

Güneş aşıp gitti yine
Hiç görmediğim dağlarda
Gece ağır ağır indi
Şu koskoca kente

Bir ben kaldım yalnız çaresiz
Bir de boyacı esmer çocuklar
Dön gülüm yine gel gülüm
Dayanmaz artık hasretine bu ömrüm

Ürettik yeşerttik
Sonunda ayrı düştük
Ayrı derelerde
Akıyor şimdi hayat

Bir ben kaldım ortasında kavganın
Bir de karanfil yürekli çocuklar
Dön gülüm yine gel gülüm
Dayanmaz artık hasretine bu ömrüm

Anlatılmaz bir sevdaydı
Sızısı ta içimde
Hangi sözcüğe sığarki
Şiiri yüreğimde

Çözülmez ki bu bir kördüğüm
Uğruna her gece
Sabaha dek öldüğüm
Dön gülüm yine gel gülüm
Dayanmaz artık hasretine bu ömrüm