Ezginin Günlüğü Kadıköy

Bir akşam masası, iki kişiyz, sen ve ben
Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden
Kadıköy’de bir yağmurlu bahçeden
Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın
Yüreğim kurtulsada yangından, alevden
[Nakarat]
Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy’den x 2
Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen
[Nakarat]
Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya?
Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem
[Nakarat]
Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen
[Nakarat]
Geçmem bir daha Kadıköy’den