Ezginin Günlüğü İstanbul Gibi

Bir zamanlar ben de çocuktum
Cebimde misketlerim topacım vardı
Komşu teyze ekmeğe salça sürer
Annem de arada camdan bakardı
Artık, kafam, tıklım tıklım kalabalık
Masamdaki kül tablası kadar
Önümde peynir rakı balık
Yani efkar
Ah bu akşam İstanbul gibiyim, halim yok ölmeye
Ah bu akşam İstanbul gibiyim, doyamam sevmeye
Ah bu akşam İstanbul gibiyim, gelemem bekleme
Ah bu akşam İstanbul gibiyim, dönemem geçmişe
Bir zamanlar, ben de çocuktum
Sonra birden büyüdüm başım göğe erdi
Bugün aşk var, yarın düş, öbürgün iş derken
Cebimde birikti dünyanın derdi