Emir Can İğrek Nevale

Asya ile Avrupa’nın
Dudağınla dudağımın
Birleştiği bu kentteyim ben

Çökmüşüm bir merdivene
Sarmışım bir gazeteye
Nevaleyi Boğaziçi’nde

Tepede ince bir yağmur
Dilde bir şiir mahur
Uyuyor işte İstanbul
Ben sokakta yalnızken

Elime yüzüme bulaşınca hayat
Gece evime dönerim hep sallanarak
Kimseye kalmadı yalvaracak halim