Efkan Şeşen Gölgeler Şehri

Karşımda salınan dallar
Bükme boynun ağlatırsın
Yeniden vermek için döktün
Yine çiçek açmalısın
Bilirim tozludur yollar
Epeydir gelen giden yok
Şen olası şehir nerde gülüm
Yerde yaprağın sesi çok
Ey gölgeler şehri
Taşlarında çiğneniyor ağıtlar
Kapanan gözler gibi batan güneşin
Kim bilir ne zaman açılırlar
Alıp da kaç kez gittim başımı
Yine sana vardım yollardan
Her dönüşümde gün batımı
Geçmişi öptüm alnından
Velhasıl
Yaşamak bu değil

Yaşamak bu değil, ey şehir
Öyle bir vakte erdi ki günümüz, dost belli değil
Güzelliklerinse bir bir veda ediyor
Ama inen gözleri, senin için ağlamıyor sanma
O veda ki
Sokakların yenilerini giymiş çocuğa
Benzesin diyedir
Bir kez olsun
Bir kez olsun sen de ağla
Ağla ki savrulsun gölgeler
Açılsın seher
Açıl seher açıl yoruldum
Karanlığın kafesinde
Dayanmaz oldu yüreğim açıl
Aldığım bu son nefesimde