Dolunay Obruk insan Hep mi Gider

sesin asili kaldi, cikmiyor duvarlardan
nefesin kokun duyuluyor buralardan
ellerim cok usuyor, donuyorum yalnizliktan
ama sen gidiyorsun her sefer

icim cok aciyor soyle
insan hep mi gider
hep mi gider
insan hep mi gider
gider, gider

insan hep mi gider
hep mi gider
insan hep mi gider
gider, gider

kalbime dokundun kanattin dudaklarinla
senin mi sandin oynadin aklimla
biliyorum ruhun beni istiyor da sonunda
ama sen gidiyosun her sefer

icim cok aciyor soyle
insan hep mi gider
hep mi gider
insan hep mi gider
gider, gider