Can Ozan Çözülmez

İnsan ne garip, gençken ne kolay

Kalabalık arasından bir yüz seçip hatırlamak

Bir şort bir t-shirt, güzelken istiklal

O an uzun olur akmaz atlamaz dakikalar

Karanlık odada, güneşin altında, titrersın beklemeden

İçinde bir anda, bir şeyler düğümlenir

İnsan bam telinden, birbirine eklenir

Bu sırf bugün değil, yüzyıllardır böyledir

Kolay kolay, çözülmez

Hayat ne garip, hep akar durmadan

Geçer o arada sessiz durmayı bekler zaman

Yeşil bir kazak, bir kırmızı fular

Hayatta en güzel şeyler bitmez ve başlamaz

Karanlık sokaklar, korkusuz oldum ben, yenmeyi beklemeden

İçinde derinlerde, denizler serinleşir

Ağaçlar üşür de, aynı kökte birleşir

Bu sırf bugün değil yüzyıllardır böyledir

Kolay kolay, çözülmez