Can Ozan Çözülmez

İnsan ne garip, gençken ne kolay
Kalabalık arasından bir yüz seçip hatırlamak
Bir şort bir t-shirt, güzelken istiklal
O an uzun olur akmaz atlamaz dakikalar
Karanlık odada, güneşin altında, titrersın beklemeden
İçinde bir anda, bir şeyler düğümlenir
İnsan bam telinden, birbirine eklenir
Bu sırf bugün değil, yüzyıllardır böyledir
Kolay kolay, çözülmez
Hayat ne garip, hep akar durmadan
Geçer o arada sessiz durmayı bekler zaman
Yeşil bir kazak, bir kırmızı fular
Hayatta en güzel şeyler bitmez ve başlamaz
Karanlık sokaklar, korkusuz oldum ben, yenmeyi beklemeden
İçinde derinlerde, denizler serinleşir
Ağaçlar üşür de, aynı kökte birleşir
Bu sırf bugün değil yüzyıllardır böyledir
Kolay kolay, çözülmez