Bülent Ersoy İstanbul Akşamları

Yalnızım çok yalnızım
Şu fani dünyada
Ne bir dost nede anlayan
Bir insanım var
Kim düşse kim düşse benim
Düştüğüm derde çoktan
Çoktan yıkılır kalırdı bir köşede
Çoktan kaybolurdu soğuk caddelerde
Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma
Sevdiğim hiç kimse olmadı
Senden sonra
Neredeyim sorma, ne haldeyim sorma
Bitmedi ne sevgim
Nede içimde fırtına
İstanbul akşamlarında hatıramız var,
İstanbul akşamlarında yıldızlar ağlar
İstanbul şu kalbimi yakmazdı bu kadar
Sen yoksun yoksun artk