Anıl Yıldırım İçime Astım

Yine bir akşam üstü gözlerinle baş başaydım
İki tek atmadık ama o sustu ben sarhoş oldum
Benim mutlu olmam için hep alkol mü almam lazım
Hayır ne oldu da hayatımda böyle sarpa sardım

Anne duymuyorlar beni içim cehennemin dibi gibi
Ciğerlerimi söktüler bak hem de defalarca
Tam ayağa kalkıyorken biri gelip itti
Hayallerim vardı lan hepsi birini sildi

Nereden kaçtıysam orada buldum kendimi
Ve kınadığım ne varsa sınav oldu bana
Canıma dokunmuşlar onda da var hata
Tokatı basıp kalkmamış ayağa, sokayım aşkınıza

Benim biletim kesilmiş meğer yıllar öncesinden
Bıktım gelmişimden, geçmişimden dünün yaşatmıyor bugünü
Sen nasıl çocuklarının yüzüne bakacaksın
Ben o gece sırtımı sana dönüp ağlayacağım

Dokunamam ki zaten istemem de bunu
Kader böyle yazmışsa ben yaşarım onu
Koymaz ki bana alıştım da zaten
Boğazım düğümlü gırtlağım kaç intihar dolu

Zaten bırakmadın ki anlatayım bende içime astım
Bir orospu çocuğundan sokak sokak kaçtım
Korktuğumdan değil lan hapis yatmak için gençtim
Götverenin suratına kafayı gömüp deştim

Neden dedim bacaklarına sarılıp ağladım
Sen yaşıyorum sandın ama ben hep camdan atladım
Keşke dedim, ah be dedim, vay arkadaş dedim
Nefret ile aşkı birbirinden ayıramadım

Ama hakkımı yeme sana şefkati aratmadım
Üstüne titredim, kalın giyin dedim
Gözünün başka gözlere değmesi bile zom ederken beynimi
Kendi ayaklarınla gittiğin evde öldürdün bizi

Birtanem öldüm artık kendimde değilim
Git kurtar kendini karanlığın dibiyim
Özlediğim den mi yanıyor her yanım
Hani nerede eşim dostum biricik arkadaşım

Kaybettim sanırım aynalar bana küstü
Taşıyamadım galiba gülüşüm yüzümden düştü
Sen gittin aslında yanımdaki hayalin
Zaten bir kadeh kalmış onu da sensiz içeyim