Anıl Yıldırım Hasretinle Yandı Gönlüm

Özlediğimi söylemeyeceğim nasılsa anlamazsın

İçinde çarpışan duyguları anlatamazsın

Onun gözlerine baktığımda sanırım anlamıyor beni

Benim yerim senin yanın, seninkisi değil dimi?

Yine de kahretsin demedim hiç nolur anla beni

Her gece sokağından geçtiğimi kimse bilmemeli

Beni kahreden ağladığında aklından ne geçtiği

Yoksa biri mi var içinde bitiremediğin?

Zati gözlerim de dolmuyormuş uzun zamandır

Bırak seninle yanılayım ne olur, çok hırpalandım

Sana geç mi kaldım? Erken mi? Hesap yapmadım

Ve genelde kötü bilirler beni ha hiç aklanmadım

Yüreği buz kesen gecelerim var gel ikram edeyim

Ve zaten bir yudumdan sonrası hatırlatmıyor bir şey

Gönül kasabasında bir yerdeyim seyrediyorum gölü

Yanımdaki sandalye boş, hasretinle yandı gönlüm



Hasretinden yandı gönlüm

Yandı yandı söndü gönlüm x2

Aramızda karlı dağlar

Hasretin bağrımı dağlar

Başa geldi olmaz işler

Yokluğundan öldü gönlüm



Gamzenin kıyısındayım bir tebessüm et geldim o kadar

Saçların hicrana karışmış bebeğim

Benim olayım genelde zaten bahtsız bedevi

Özlerken göğüs kafesim parçalanıyor neredesin?

Keşke kaysa yine elim cennet kokan saçlarının arasından

Ve ben artık uyanmasam gecenin ortasında

Sevgim gururun, özlem ise sevgimin önüne geçti

Sen buralardan hiç geçmedin

Yine yağmurlu hava,

Ahşap merdivenlere düşen damlalar bile seni hatırlatıyor

Bir kahve yapıyorum kendime, kupayı sen almışsın

Dolabı açıyorum hırkan bende kalmış, ya bana ne yapmışsın?

Sana aldığım hediyeleri,

Kargoya veremeden ayrılmakta varmış işin ucunda..

Sanki kalbim şişin ucunda

Sen gidince kırıldı uçurtmam

Kaç kilo verdim ve hep içerledim

Sana son sözüm beni unutma..



Hasretinden yandı gönlüm

Yandı yandı söndü gönlüm x2

Aramızda karlı dağlar

Hasretin bağrımı dağlar

Başa geldi olmaz işler

Yokluğundan öldü gönlüm