Abbas Ahmed Çuken Germe

Her tişt dimire, tu her tiştî dikuje
Min nizanibû hey dinyayê
Çavên reş ji qetra şevan
Lêvên sor bûn ji xwînê
Hey dinyayê hey dinyayê
Wez ji xwe re kuştim vê dinyayê

Dinya bi xwe kelik ken e
Kelik girî ye û yek bîrhatin e
Dema şeva diçe bi zû
Şevê min diçin wekî rojê
Hey dinyayê hey dinyayê
Wez ji xwe re kuştim vê dinyayê

Min navê te çand di nava axa sor
Û li ber sinbilan hey dinyayê
Hêviyeke biçûk bi min hebû
Te ew jî kuşt hey dinyayê
Hey dinyayê hey dinyayê
Wez ji xwe re kuştim vê dinyayê