Xelil Xemgin Buka Cihane

Welate min tiwî bûka cîhane
Hemî bax û bihuşt û merg û kanî
Şepal û şeng û şox û naz û gewr î
Gelek serîn û rind û pir ciwan î

Serî taca Selehedîne Kurdî
Enî roj e di bİrca asîmanî
Du birhen te kevane Rusteme Zal
Du zulfen te ji tiren qehremanî

Riwe te agire Zerdeşt û Mezdik, ji te hestir û seraba kemuranî
Du leven te kiteba Haci Qadir, zimane te ji benda seyda ye Xanî
Çena te guhe çudî û Hebler, qirik eywan û taxa Kesrewanî
Di sînga te kiteba Zendevîsta, memik ferfûr e te de neqşe manî
Du desten te tixûben tirk û iran, hero cenga bi tîren zerveşanî
Ji sînga te bi jer de gelye Laleş, ziyaretgeh e bo me her zemanî
Bi nişan û bi nan û xwîn rijandin, me dest girt û qelen da û tu anî
Serî û pa û zend û bazin tev bi hine, hemî sor in ji renge erxewanî



Bi te em şa nebûn ev bû du sed sal, ji me denge tivengan çûye banî
Bira, law û bav û ap û pismam, li ser te hev dikuştin di renge pehlew anî

ji Loran ta bi Zazan tev bi xencer, dihatin hev li meydane beranî
Bi talan û bi kuştin, hem bi sohtin, me kone şer li ser sînga te danî
Emîr û begler û paşa û axa, kirin weran sera û bire û xanî
Li alîkî te deng û cang û halane, li alîkî sedaye xewse sanî

Du derden me hebûn, dijwar û xedar, xizanî yek ewe di her nezanî
Weke şer û piling em diçûn hev, pener rovî ji meydane hilanî
Me ew rojen ciwanî tev bi derdan, bi zîravî, belengazî û şivanî
Here büke pepûke jare meste, li ser sînga te zava man biyanî

Te reş daye sere xwe ber li ser me, li roke dibî pîroz kitanî
CEGERXWİN e küre te her dinale, ji ber jana nezanî û xizanî