Shivan Perwer Helepce Agiti

Wezê daketim kel û kaşxanan

Wezê daketim serê birc û van dîwaran

Wezê bi ser kela dilê xwe de mijûl ji xeman û kulan û derdan birîn in ax de wey lo lo lo wey lo…

Dîsa bombe û baran e

Her derê girtî mij û dûman e

Dîsa nale-nala birîndaran e

Dengê dayika tê li ser lorikê wan e

Bavik bi keder xwe davêjine ser zarokan e

Lê zarok mane bê nefes, bê ruh û bê can e

Ax birîndar im wey lo lo lo wey lo…



Hey lê lê…. wey lê lê… Ferman e ûy… hawar… hawar…

Dîsa li me ferman e

Li jor tête gire-gir û hume-huma bavirok û têyaran e

Her der xistiye nava agir û mij û dûman e

Li jêr tête qîre-qîra zarokan, hawara dayik û bavan e

Dîsa dîrok xwe nû ve dike weke carek ji caran e

Weke Diyarbekir, weke Palo û Gênc û Agirî, Dêrsim

Weke Mahabat û weke Berzan e

Îro dîsa li Deşta Silêmaniyê, li kêleka Hendirê, li bajarê helebçê

Fermana me Kurdan e, ferman e, ferman e…



Dîsa hatin qelandin zarok û zêç tev dayik û bavan e

Ax hawar… li me ferman e… li min ay… ax birîndarê we me, li min oy…



Erê hey lê lê… Here hey lo lo…

Hawar Kurdno hûnê bikin bilezînin

Hûnê kaxiz û pênûsekê bibînin binivsînin

Dinya alemê pê bihesînin

Serok û rêberên Kurda li hev bînin

Bila yek bi yek bin ji halê me Kurdan re tiştekî ji dinyayê re binnivsînin

Bila xelq û alema pê bihesînin

Da ku çarekê ji halê me Kurdan re bibînin

Me ji bin vê bindestiyê derînin hawar hawar…

Heyfa Kurdistan ku îro dişewitînin

Agir li serê me Kurdan dibarînin ax de ay ay… lo lo ax de li min birîndarê we me…,



Şivan Perwer Halepçe Türkçe Sözleri

Ben kalelere, köşklere indim…

Ben burçların zirvesine, o duvarlara indim

Ben kaynayan kalbimin üstündekiler; kederler, irinler, dertler ve yaralardır ah, vay oğul, vay oğul

Yine bombalar yağmur,

Her yeri sis vu duman kaplamış

Yine yaralıların inim inim iniltileridir.

Annelerin sesleri geliyor onların ninnileri üzerinde

Baba kederle kendini çocukların üzerine yatırıyor

Lakin çocuklar; nefessiz, ruhsuz ve cansız durmakta…

Ah yaralıyım vay oğul, oğul, oğul. Vay oğul



Ey kızım kızım… Vay kızım kızım… Fermandır oy… İmdat! … İmdat!

Yine bize fermandır!

Yukarıdan jetlerin gümbürtüleri, homurtu (sesleri) geliyor.

Her yeri ateş, duman ve sis içinde bırakıyor.

Aşağıdan ise çocukların çığlıkları, anne babaların

imdatlarının (sesleri) geilyor

Tarih yine kendini tekrarlıyor ; zamanlardan bir zaman gibi ( her zamanki gibi)

Diyarbakır gibi, Palu, Genç , Ağrı ve Dersim gibi

Mahabat gibi ve Berzan gibi

Bugünkü tekrar Süleymaniye ovasında, Hendir’in kenarında, Halepçe şehrinde…

Biz Kürtlerin fermanıdır, Fermandır, fermandır…



Yine gelip kızarttılar çocukları, kadınları, bütün anne ve babaları…

Ah imdat!… Ferman bizedir… Ban ayy! Ah! Yaralınızım ben… Oyy bana…



Evet ey oğul oğul. Git ey oğul oğul…

İmdat! Kürtler siz acele etmelisiniz.

Siz, bir kâğıt ve kalem getirip yazın:

Dünya alemi bundan haberdar edin (duyurun)

Kürtlerin rehberlerini, başkanlarını barıştırın

Evet… birlik olsunlar. Biz Kürtlerin hali için dünyaya bir şeyler yazsınlar.

Evet… alemleri, halkları haberdar etsinler

Biz Kürtlerin haline bir çare bulsunlar diye…

Bizi bu esaretten çıkarsınlar imdat! İmdat!

Yazık, Kürdistana ki bu gün yakıyorlar…

Biz Kürtlerin başına ateş yağdırıyorlar ah da ayy ayy! Yaralınızım sizin!