Hüznümün en yükseğinden şöyle baksan manzarama gözlerini alamazdın
Gözlerini alırdılar
Mazi bazen mavi, bazen haki, bazen zifir ve mazidekiler bazen şeker bazen zehir
Karanlığa yanaşır aydınlık limana yanaştığı gibi geminin
Güzellik arayışında çirkin
İçinde çok kişi var terketmediğin
Yapamasan da olsaydı en azından sarfetmişliğin
Kaç kendinden, yarış mesafelerle
Ya da korkma seni kurtar savaş süvarilerle
Bak ben kopardım güneşten parçalar ellerimle, fırlattım onun kardan adamlarına var gücümle
Eksik kalan şiirlerini topluyorum bugünlerde ömrümün ve
Çıplak ayaklarımın izleri asfaltta
İki kişilikken teke düştüm hayatta ama duble söyledim rakımı masama inatla
Uçur beni rüzgar toz taneleri gibi burdan uzağa doğru
Gel beni kurtar, alalım başımızı gidelim…