Rehimxan Necesen

Mənim səndən uzaqlarda yamandı halım necəsən?
Gözləri sərxoş edən yazım baharım necəsən?
Könlümü bihuş edən gülüşlərnə qurban olum,
Bir həzin musiqisən kamanım tarım necəsən?
Necəsən uzaqlarda yollarını gözlədiyim,
Gecələr ağlayaraq gülüşlərini özlədiyim,
Sən danış dinliyərəm de görüm axı mən nə deyim,
Küsməyi ölümə aparan bir qatarım necəsən?
Dəyişib gülüşlərin baxmır eyni o gözlərin,
Mən həmin oğlanamki bezmədən səni gözlədim,
Sənin heç xəbərin olmadan yollarını izlədim
Əllərimizi ayrı salan vəfasız yarım necəsən?
O qədər darıxmışam ki desəmdə bəs etməyir,
Sevdiyim yatıbdı qəlbimdə susun səs etməyin,
Ağlım gedir özündən ammaki o getməyir,
Şirin dilinə qurban olum pətəyim balım necəsən?

Düşürəmmi yadına görəsən bircə dəfə,
Səni sevdiyim qədər sevə bilməz bircə nəfər,
Əlvida sevgili yar gedirəm ölümə səfər,
Ağlıyan da çox yorulan gözləri qanım necəsən?
Bu adam sənə aşiq hər kəlməni sənə yazıram
Gözlərin dərindən dərin baxıram mən azıram
Sən danış dinliyərəm danış gülüm mən susuram
Danışda qurban sənə danışda lalım necəsən?
Bir zamamlar əllərin əllərimlə qovuşardı,
Susardıq hər ikimiz gözlərimiz danışardı,
Küsərdi qəlblərimiz amma sonra barışardı,
Hər zərrəsi sevgi olan qəlbi yaralım necəsən?
Baxıram rəsimlərə yadıma düşür keçmişimiz,
De görüm qəlbində qalmadımı heçmi bir iz,
Niyə bir ayrıldıq bu qədər sevərkən qəlbimiz,
Sənsiz yorulmuşam sən ey halalım necəsən?