başlar herkes temiz sayfayla
nefretim eksilmez aynamdan
yoktur bi fayda
insan yorar kafa boş detaylarla
yürüdüm hep bugüne dek aynı rayda
istemem pay bak dalgana hepsini rüya
problemlerim artar dönerken dünya
yaşarım bi imtihan tıkılı bu dört duvara
elim kolum bağlı kararlarım veriyo hep zarar
hatalarım bulur beni yapışır yakama
hep kötü hep yalan hep sorun her sonu
yok farklı bi manzara
beni bağlayan hayata karşı koyuşlarım
hisler yalan düştüm zamana yenik
ama savaşırım son ana kadar
eksilmez başım da beladan
istemem ne ara ne sor beni ne para ne pul
gençliğimi bitirebilecek bi silah gibi
yarınlarım da meçhul
karışmasam bile dokunur hep ucu
hayat yorucu
alışmak bile zor gelirken olmaz içinde hiç kuşku
sence bu benim mi suçum
NAKARAT (BOSSY)
oturtamadım bi türlü düzeni
canımı sıkıyo bulun beni
düşüyorum gözlerinde kayboldum
keserim kendimi ulan
aşamıyorum nedir bu çile diyip siktir olup gitmeli mi
yoksa başa gelene okeyim o zaman gönder gardaşım hadi onu deyip çekmeli mi
çekemiyorum bu sefer öyle değil gülemiyorum
2. VERSE (POIS)
akışına bırakamam hayat ebedi bi çile
yaşantım yolunda gitmez ne boktan iş varsa girdiğimden içine
ele verir seni seçimlerin bi şekilde
bu yol uğruna atılan her adım tedirgin hep
zaman azalır hayatın zora gider
alışmaya çalışsanda kalır etkisi ilelebet
isterim gir kafama
bütün sorunlarım birikir saldırır bir arada
hepsi gördüğüne gider bırakır bildiklerini arkasında
bu son olsun dedikçe gelir devamı
kalamam bi daha ortasında ya var ya yok
elim kirli fakat fikrim kadar değil
çalış burda yaşamaya
çıkamıyo mahalleden bile bu hayallerim
alış artık aç gözünü problem hep
kaçtı yine ferim
çıktı foyan ortaya
bilirim ne doğru ve ne yanlış
elimi çekemem olsa bile sonum bu
her günüm ayrı bi dert ben kimi tutucam bunu sorumlu