Muazzez Ersoy Can Bedenden Chikmayinca

Kara haber tez duyulur, unutsun beni demişsin
Bende kalan resimleri, mektupları istemişsin
Üzülme sevdiceğim, bir daha çıkmam karşınaSana son kez yazıyorum, hatıralar yeter bana

Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca
Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca

Kurumuş bir çiçek buldum mektupların arasında
Bir tek onu saklıyorum, onu da çok görme bana
Aşkların en güzelini yaşamıştık yıllarca
Bütün hüzünlü şarkılar hatırlatır seni bana

Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca
Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca

Kırıldı kanadım kolum, ne yerim var ne yurdum
Gurbet ele düştü yolum, yuvasız kuşlar misali
Selvi boylum senin için katlanırım bu yazgıya
Böyle yazmışsa Yaradan, kara toprak yeter bana

Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca
Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca

Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni, can bedenden çıkmayınca