Mehtap Meral Gamzen Benim Evimdir

Görünenle gerçek arasındaki köprü
Yer, gök bir de martılar gamzeni çağırır
Gamzen benim evimdir

Aşığım görünene de gerçeğe de
Gamzen bazen görünmez
Gamzen benim evimdir

Şimdi evler, evsizlik
Sokak ta içinde madem
Alışkınım beni nereye atsan
Aşk nereye atsa
Tutmasa da elimi
Gamzen benim evimdir

Çirkin bir kadınım bazen
Seviştiğim de oldu istemeden
Ama kalbim titrer ne zaman bir türkü dinlesem
Neyim varsa senindir
Gamzen benim evimdir

Şarkılar söylerim ansızın
Uzar ellerim, kalbim büyür, içim taşar
Kırmızıyı silerim dudaklarım senindir
Gamzen benim evimdir

Güzellik nedir bilmem
Bilmem sessizlik nedir?
Tırtılı izleyelim, kozayı
Kelebeği var eden evidir
Gamzen benim evimdir

Ben seni aradım sabır bahçesinde
Güle dedim “dibinde har olsam”
Yalana da adarım ömrümü ne var
Mezarımdan da bağırırım
Tanrım bu işte bir yanlışlık var

Ben seni aradım gül dibinde, har içinde
Kolonya şişelerine büktüm boynumu
Şimdi imkansız dedikleri her şey oyuncağım olur yalnız

Sabır bahçesinde küçük bir kız, kocaman bir kadın
Gamzenin kendi deva bulmaz
Ne yapacağız başkasının olan ömrünü?