Cem Karaca Alageyik Destani

Şimdi size sunacağımız parçaya

Ben Cem Karaca olarak

Akrabalık bağları açısından özel bir ilgiVe de sevgi duymaktayım

Evet, parçamızın adı "Alageyik"

Bilmem anlatabildim mi

Ben karaca, o da alageyik

E kendisi uzaktan yeğenim olur biraz



Ben de gittim bir geyiğin avına

Ben de gittim bir geyiğin avına

Geyik de çekti beni kendi dağına

Geyik de çekti beni kendi dağına, dağına



Bundan çağlar önceydi

Toros yaylarının yüksek dağ köylerinde kişiler

Akıllı, uslu ve mutlu sürdürürlerdi geleneksel yaşantılarını

Öykümüze konu olan genç de bu mutlu kişilerden biri idi

Ve tüm yaşıtları gibi terler terlemez bıyıkları

Atına atladığı gibi geyik avına giderdi

Bu avlar, çok kere günler, günler boyu sürer

Ve onu sütüyle besleyip beşiklerde beleyen anası

Bakarken gözünden kıskanarak, sakınarak bakan sevdalısı

Yaşlı gözlerle beklerlerdi dönüşünü

Gel etme, gel vazgeç şu geyik avından, bunun sonu hayretmez

Derlerse de dinletemezlerdi ki

Önceleri onları dinler sanırdın yiğidimi

Hele oturup çamdan bardaklar oyarken görünce onu

Bardaklar da bardaktı hani

Belle ki Toros'un tüm güzellikleri nakış olmuş üstüne

Kız oğlan kız bardaklar oyardı ince belli

Ama birden durulur günlerden birinde

Ve sanki çağırırmış gibi Toros'un tüm geyikleri birlik olmuşçasına onu

Kopar giderdi ansızın

Ve kambur felek etti sonunda edeceğini

Güzel bir ala geyiğin peşinde soluk soluğa sıçrarken koyaklardan yukarı

Daha yukarı, daha yukarı...

Devrisi günü daş dibinde yatar buldular onu, kanlı, upuzun

Gün o gündür bu öykü kulaktak kulağa, kuşaktan kuşağa

Toros yaylarının kekik otlarının, dağ çiçeklerinin kokusuna karışarak

Bize kadar vardı

Bizden sonra da varacak her hal, bizden sonrakilere

Ve soruldukta nedir deyu ol hikayaat, ol kara sevda, ol destan...

Dememiz "Alageyik Destanı"dır yarenler



Ak bilekler daş dibinde çürüdü

Ak bilekler daş dibinde çürüdü

Siz gidin avcılar galdım kaya başında

Aman aman aman, kayalar başında

Siz gidin gardaşlar galdım kaya başında

Aman aman, kayalar başında



Sabahtan kalktım ki, ezan okunur

Ezan sesi yar, yar, yar, yar, yar

Yüreğime, yüreğime dokunur

Duyar düşmanların

Öldün deyi kınalar, kınalar, kınalar, kınalar yakılır

Uyan Mehmed'im, uyan Mehmed'im, sinem, bülbülüm

Yüksek yaylalarda yâri, yâri, yâri, yâri, yâri, yâri

Beşiğini, beşiğini beledim

İndim alçaklara ölük ölük eledim

Gittin geyik avına, gel etme eyleme

Gel etme eyleme, dedim de

Dinletemedim de kurban olayım şahan oğlum, yiğit oğlum

Şimdi ne yatarsın daş dibinde yâri, yâri, yâri

Kanlı upuzun

Uyan Mehmed'im, sinem, bülbülüm

Etme uyan, etme kalk yar