Alansoy Karanlik Sokaklar

gözyaşlarımla kaldım ve aynı ben
unutmam çunku hayallerime dokun desem
küçük çocugun gozlerindeki gibi basit olsa hayat
düşmezdik bu duruma vurulmazdık gençlikte.
umutlarım dağıldı benim bi rüzgarla
gökyüzünü boyadım hayatımın karanlığıyla
hep içindeki duygularla birlik ol
beni hiç sıkılmadan dinledi tek dostum mikrafon
şimdi yanlızım herşeyi unutup yaşa demek kolay
14umde hergece yaşardım bi olay
ailesiz yaşamak kolay değil
tüm geceme eşlik ederdi 4 duvar bi oda
birliğimizi görse bulutlar kıskanırdı
soruyorumlan bu kaçıncı kalbi kırdın
alıştım ben zaten herzaman kırılmaya
sen isteseydin istanbulun yagmurunda ıslanırdık