Ahiyan Cereyan

Lanet olası şeylerin hepsi olası.
Bi düze çıkamadım oldum olası.
Ruh halim; dağın, bayırın en üst tepesi,
Henüz ovalarda kalmışlar var, ne oldu orası?

Uzunca bi’ yılanla hısım başım, çok yarası var.
Binlerce sadakatin zehri sonunda.
Asıl zehre alıştıysan haline vah.
Vah eder ah ile canım.

Güzelim cariyem neden dert oldun Ahi’ye?
Yarın yâd olur evvelinde, tahtına yağmur yağar bi’ bahar günü.
Kalbinde ağrı, aniden cereyan eder.
Yine de ah eder senin yüzünden vah diyen canım.

Yerimde canın olsa inan illallah eder bağırır.
Kıyassa kıyas dertse dert aydandır rap görmez sırtım.
Göğsümden omuzlarıma sadece morluk.
İnan ki gerçekler acı değil lan tatlılar pahalı.
İnan ki gerçekten acı hazmeden sonunda bağırır.

Yani ben sahiden Ahi!
Unutulur, dinlenir, binde bir yüzü güler ondan da uyutulur.
Kaybetmişlik vurur canıma.
Cümle palavraları yutulur da midemi perişan eder.

Ne yapmalı? Ne düşünmeliyim? Söyle düşüneyim.
Nasıl katılır benim bu işime iyi?
Ruh halim aklını kaybetti.
Akıl sağlığım çevre yolunda dişi geyik.

Bedenim ağır geliyor bana.
Tutunacak o dalı kırdılar.
İçerim ağrıyor dünden beri.
Taşır mı bedenim?

Ağır geliyorsa da tutunacak o dalı kır ya da dik dur.
Al, yeni bi can bulduysan, ben yoruldum.
Yalandan sevmeler var, onurumu zedeler süründürür.
Her daim.

Yalandan sevmeler var, onurumu zedeler süründürür.
Her daim hissetmeler var.
Yalandan sevmeler var, onurumu zedeler süründürür.
Her daim hissetmeler var.
Yalandan sevmeler var, onurumu zedeler süründürür.
Hissetmeler var.