Zeynel Karabulut Yeter

Sadece bir umut,bence beklenen
Var desin gözlerin,var desin yeter
Kalbim avucumda,duruyor zaten
“Ver” desin gözlerin,”ver” desin yeter

İki yıldız düşmüş,gönül ufkuma
Gözlerin aratmaz,sabah olmasa
“Hayatını benim için yollara
Ser” desin gözlerin,”ser” desin yeter

Gurur falan değil,bu benimkisi
Çok sevip hiç sevilmeme korkusu
Kalksın diye gözlerimin perdesi
“Gör” desin gözlerin,”gör” desin yeter

Bir gün olsun,tutmak için elinden
Kar çekerdim,kaf dağının ardından
“hadi artık,ayrılığı alnından
Vur” desin gözlerin,”vur” desin yeter

Nereye varacak,bilmeden sonu
Hep sana çıkıyor gönlümün yönü
Benim için hala,kilitli kapı
“gir” desin gözlerin,”gir” desin yeter

“gel”diyordun ama,bana dün gece
Ya hayaldi,ya düş,ya da bilmece
İstersen hiç bir şey,demeden önce
“sır” desin gözlerin,”sır” desin yeter

Her gece hayalin,rüyama girer
Her gece hayalin,uykumu böler
Bir rüyanda bana,rastlarsan eğer
“sor” desin gözlerin,”sor” desin yeter