Elif Buse Doğan Beni Unutma

Bir gün gelir de unuturmuş insan

En sevdiği hatıraları bile

Bari sen her gece yorgun sesiyle

Saat onikiyi vurduğu zaman

Beni unutma

Çünkü ben her gece o saatlerde

Seni yaşar ve seni düşünürüm

Hayal içimde perişan yürürüm

Sende karanlığın sustuğu yerde

Beni beni unutma

O saatlerde serpilir gülüşün

Bir avuç su gibi içime ey yar

Senin de başında o çılgın rüzgar

Deli deli esiverirse bir gün

Unutma

Ben ayağımda çarık elimde asa

Senin için şu yollara düşmüşüm

Seneler sonra sana dönüşüm

Bir mahşer gününe de rastlasa

Beni beni unutma

Hala duruyorsa o yeşil elbisen

Onu bir gün yalnız benim için giy

Saksındaki pembe karanfil geç değil

Ve bahçende yorgun bir düş görürsen

Beni unutma

Büyük acılarla tutuştuğun gün

Çok uzaklarda da olsan yine gel

Bu ölürcesine sevdiğine gel

Ne olur tanrıya kavuştuğum gün

Beni unutma.