Rojda Wey Dil

Mîro mîro mîro mîro mîro mîro mîro mîro

Wey dil Wey dil Wey dil Wey dil Wey dil Wey dil Wey dil

Lo rebîyo xwedê xirab bike dilê bê dil,

Fenanî gakî bê werisî bê cil

Fenanî kirasî qolî bê mil,

Fena dara bê şalûl û bilbil,

Fenanî xasbexçekî rûtî bê gul

Bila dilê rezîl bi dil be,

Tûrê parsê li mil be,

Parsa meriv ne li vir be,

Nava dazdeh duvalê ecnebî,

Ûrisan li mala Emerîkanê gewir be

Parsa meriv birije,

Tûrê meriva ê qûl be,

Meriv li ber dîwarê evda be,

Meriv xwedî kerî nanê garis û cê di gilgil be

Ber seryê meriv kevir be,

Malxirabo ser rexa meriv gunî be,

Bin rexa meriv postê jûjî be,

Tek bila di dêrisê gundan de,

Dilê rezîl bi dil be ax dilo hey dil

Tu nizanî min di got qey tu mêrî,

Tu camêrî, min di got kotiyê mêran ne li mal e,

Tu şeva îşev bişkênî camê camekanê şûşe û penceran, zirza derî

şeva xwe di nava taxima sîng û berê min esmerê de bibihorî

Min nizanîbû tu ne mêrî, ne camêrî,

Tu ji miskînê heramê mêrê min newêrî

Tu nizanî ez ê ne azeb im, ne bi mêr im

Ka melê gundan, de ez ê bi kaxit û bi nivişt im, bi seyr im

Tu dêhna xwe bidî vê sivengê ez dikim herimê

Lawikê min bû girtiyê taşxana Diyarbekir

Ez ê vê sivengê dikim herim

Dîtina xelkê xwe wey têlî delalê, şebabê, potê

Gelo vê sivengê, malxirabo ji tirsa heramê miskînê mêrê xwe newêrim

Ez ê vê sivengê, malxirabo ber tirba erebê reşê lêv deqandî,

Xîmê binê beriya tewr a jêr im

Hey dil hey dil hey dil ax hey dil hey dil dilo hey dil