Mehtap Meral Daginik Bahce

İçimde bir taş büyüttüm

Onu eritebilecek bütün sulardan geçtim

Aşındıracak bütün rüzgarlar durdu



En güzel olduğum evleri bırakıp yollara düştüm

En yumuşak yataklardan uçurumlara çakıldım

Dönmeyi bilmeyenlerin bahçeleri dağınık olur

Yabani otlar sarar

Bahçemi yabani otlar sardı

Kimse sulamadı



Ölmek uzun bir yol muydu bu kadar?



Elimi kalbime koyuyorum

Tenin kulakları var

Sesim yok

Sesim nerde benim?



Kalbimi duy diyorum

Sana değil

Dağlara belki

Taşlara olabilir



Birlikte geziyoruz koyları

Derin sulara bakıyoruz

Yüzme bilmiyorum

Kara çocuklar bilmez çoğu kez

Dağları bilir

Taşları



Ağrılarımın anlamını soruyorum

Yük diyorlar

Al diyorum

Kuşlara belki

Bebe dişlerine

elmaya

Çekirdeğine belki

Sana değil