Madrigal Kelebekler

Tek kurtuluş yolu günbatımına doğru
Yok elinden tutan, yardımına koşan
Kendinden başka kimseyi düşünmeyen insanlardan
Kurtulsak yeter, nere ne farkeder?
Ömrü kısa renkli kelebekler gibi, ateşe uçarız belki
Yoksun bir umut, bizim olacak
Eğer bir gün geri dönmek istersen
Çok uzaklara gidememişsen olur
Ama ben aniden
Kaybolurum, kendimi unuturum
Ama alışırım, yine de karışırım
Yokluğuna, boşluğuna
Umutsuz bir melodrama
Kaybolurum, kendimi unuturum
Ama alışırım, yine de karışırım
Yokluğuna, boşluğuna
Umutsuz bir melodrama
Gökyüzü nasıl güzel
Uçarken görecekler bizi
Bizi sarıp sarıp sarıp sarıp sarıp
Rüzgara verecekler ikimizi
Bu sabahların ardından
Eşsiz bir düşüş, bize kalan
Eğer o gün beni istememişsen
Bunu çok sonra görebilmişsen olur