Impala Iz

Bi' senden kaçtım kaçmamışken hiç bi kavgadan
Ateşler ortasında kaldım titremiştim korkudan ben
Elime geçen her fırsatta kaçtım aynadan
Kocaman bir ömrü şuursuzca ittim arkadan

Bana müstahak, başıma bela gördüklerim hep
Nedense diken gibi battı elime sevdiklerim hep
Her şey yoluna girdi derken elime yüzüme bulaştırdım hep
Ve özür dilettirdi resmen hayat sövdüklerime

Bütün tesadüfler hala peşimde
Hayat hala kısa pek de değişmedi bi şey anlayacağın yani
Kendi kazdığım kuyulara mı düşüp durdum bilmem
Yara almaktan korkmam eğer kaçacaksam gelmem

Daha ne kadar boktan olabilirse boktan
Ben bi ruhu beslemiştim sanki var edip de yoktan
Şehri yakar kül ederdim eski Özgür olsam
Kendi derdin olsa üzülürdün, siktir et kalk yanımdan!

Sırta saplı 5 bıçakla, elimde kör çiçekler
Dilimde söyliceklerim var benden habersizler
Kadavrandan düşen umutlar öldün diye bitmicek ki
Kara bulutlar geldi bi' kere git desen de gitmicekler

Hep demiştim ben bi yolcuyum zamanın ortasında
Elimde çanta biraz özlemekle meşgul Özgür
Dün bi akvaryumda öyle yüzüp duran bir balıkken
Bugün çırpınıyorum hayatın oltasında

Bir zamanlar babam gençti yaşadım 25 sene
"Haberin var mı taş duvar demir kapı kör pencere"
Dağlarına bahar gelmiş memleketin bence de
Ama hiç bi çiçek açmamış ki zaman gelip geçse de...

Bir kadının hatırası yarım yamalak artık
Bir kitabı son sayfada bırakmışım kalkıp
Geri dönüp de baksam bile sayfaları yırtık
Yazarı kimdi acaba belli değil öyle bakıp kaldık

Yani insanoğlu belirsiz, hesapsız ve kuralsız
Artık eski ben değilim bütün caddelerim duraksız
Çıkış yolun yok ki sen bi şehir düşün sokaksız
Tüm insanları ölmüş gibi yerde hepsi tabutsuz

Sen bu sahnelere konuksun repliklerin belli
Elli tane ezber yapsan bile olamıycan kendin
Eğer rolüne girdiğin kişiye dönüşmekse derdin (he!)
Kusura bakma; zaten oyun sendin (sen!)

Piyano çaldı bir kadın, parmakları olmadan
Bi' buruk tebessümdü bardakları dolduran
Bu hayat fırtınasında evden içeri girdi yağmur
Zaten hep biz olmadık mı sence olmayanı olduran

Sen de gel benimle rüzgarları sırtlayıp
Ya da boşver; sus benimle bildiklerini saklayıp
Ben anlatırım her şeyi gözlerinden anlayıp
Bu ateşten alsınlar beni gökyüzünden atlayıp


Elimde umutlar var
Her şeyden öteye giderken
Kafamın içinde bulutlarla...

Bilemedim oyunun sonucu ne?
Herkesten kaçarken, kaçarken... (Of!)