Ibrahim Erkol Dudaklarini Operken

Sarılmalıyız bence sonbaharın öncesinde
Hey kuşlar eksik olmayın hiç penceremizden
Ve bir yağmurun ertesinde
Dudaklarını öperken gökkuşağı bahçemiz

Aşk yolunu kaybetmiş bir denizde
Kırılan umutlarını bulamamış kerterizle
Ve sen ufuklarına sürüklenmiş dengesizce
Yenik düşmüş teknesi yerle bir olmuş

Nakarat:
Yüz tutar mı yalnızlık bir gün çürümeye
Bir gün veda eder miyim yalnız üşümeye
Umudum kırılmadan dönersin diye
Bekledim ki kavuşmaya bir fırsatım olsun

Sustum ne var ne yoksa içimden gelecek
Sonum aydınlık elbet yağmur dinecek
Bana uzak kal kokun tenime sinecek
Gökkuşağını yalnız çocuklar mı sevecek

Sen yarım kalan yanımsın benim
Ağlasam gözyaşımı siler misin
Benim gibi sende diler misin
Başıma tac ettiğim sol yanıma iner misin