Servet Kocakaya Hayat Dediğin

sorma beni bir çınarın gölgesinden

o serin zamanlar nerede kaldı 

mevsimsiz dağların puslu eteklerinde 

selamsız sabahsız kayıbım artık



hayat dediğin bir nehir yerinde durmaz

gün geceye 

ay buluta 

çay deme doymaz

sevdiklerin bir bir gider haberin olmaz



resmimi tuttuğun yere yağmurlar yağmış

laleler sümbüller açsın teninde

yazdığım mektuplar geri dönerse dönsün

hislerin rüzgara karışır elbet



hayat dediğin bir nehir yerinde durmaz

gün geceye

ay buluta 

çay deme doymaz

sevdiklerin bir bir gider haberin olmaz