Selis Elzem Ruhsuz

Koy kafanı yastığa ve korku tüm bedeni sarsın
Uyumamak ta çare değil , kaç kez kabuslara yattım
Uyanmakla bitmiyor da gözlerimdeki bu kaygı
Tavan falan düşman oldu bana diyo ki bakma artık
Uyandığımda farkı yoktu , inan kabustu yaşantım
Ayırt edemezdim bir an , bu kabustu ? Şaka mı ?!
Bana da attı hayat sonunda o beklenen tokadı
Saftım bakar anlamazdım bizzat severek koşardım
Ses olamayan her sözüm şarkımda satır alır
Ben gidersem bil ki bu şarkılar alır başı
Kağıtta kalem , yansıyansa yokluğunun nirvanası
Yüzünü görmek mi ? Hayır bir daha almayayım

Herkes ruhsuz dedi bana ruhtu beni yöneten
Rüyalarda ürperten , olmayandan söz eden
Olanlar da oluru aştı ruhsuz sandı dinleyen
Oldum bende ruhsuz . Dünyayla arasına set çeken !

Sabah olunca siyah bulutların rengarenk açılması
Hatırlatır , unutsam da uykumu kaçırması
Rüyalarımı her gün eş zamanlı duyguların basıp
Her sabah gözlerime sen değil de o sarı yansır