Olvi Mart

Görünmem, yok.
Örülmez duvarlar, nefretim Mart'a,
Bu yüzden görünmem, yok.
Çözülmez yollar, nefretim Mart'a
Bu gökyüzü krampta !

Kırmızı bir arabanın içinde salaktayım,
dünyanın tek bir toprağına güvenim kalmamış,
fakültemden çıkıp eve yol almışım
kafamı kaldırıp...

Sağımda saçları beyaza çalan gri, zarif bi bıkkın,
kulağında kulaklıları gözlerimi açtım
ve yemin edebilirim,
onu defalarca görmüştüm ben rüyamda.

Hisler çok benzemiş, kim bilir ittikleri dengimiz
Tavrındaki asillik, en temiz kırk yıl tutsak ederdi beni.
Boynum tutuldu, hala ondaydım,
tanrım çok uydum.

Takipler caddelerde arkasından, asla farkedilmemem gerek,
çok ani oldu olmuş olsa bile ama terkedilmem gerek,
nedense korktum, aşık mı oldum ?

Durakta otobüs bekleyen bi rapçiydim üzgünüm,
elini tutmuş olan ibnenin de arabası varmış.
Kim ne yapardı bilmem ama tek yaptığım şarkılar,
tüm ağlayanlar bunun için ağlar mıydı ? Sanmam.

Yoluna giriyorlar...
Beni istiyor gibi, beni gözlüyor gibi.
Hoşuma gidiyor ah
Sabrımın sonundayız artık.

Görünmem, yok.
Örülmez duvarlar, nefretim Mart'a,
Bu yüzden görünmem, yok.
Çözülmez yollar, nefretim Mart'a
Bu gökyüzü krampta !