Mehtap Meral Gamzen Benim Evimdir

Görünenle gerçek arasındaki köprü

Yer, gök bir de martılar gamzeni çağırır

Gamzen benim evimdir



Aşığım görünene de gerçeğe de

Gamzen bazen görünmez

Gamzen benim evimdir



Şimdi evler, evsizlik

Sokak ta içinde madem

Alışkınım beni nereye atsan

Aşk nereye atsa

Tutmasa da elimi

Gamzen benim evimdir



Çirkin bir kadınım bazen

Seviştiğim de oldu istemeden

Ama kalbim titrer ne zaman bir türkü dinlesem

Neyim varsa senindir

Gamzen benim evimdir



Şarkılar söylerim ansızın

Uzar ellerim, kalbim büyür, içim taşar

Kırmızıyı silerim dudaklarım senindir

Gamzen benim evimdir



Güzellik nedir bilmem

Bilmem sessizlik nedir?

Tırtılı izleyelim, kozayı

Kelebeği var eden evidir

Gamzen benim evimdir



Ben seni aradım sabır bahçesinde

Güle dedim “dibinde har olsam”

Yalana da adarım ömrümü ne var

Mezarımdan da bağırırım

Tanrım bu işte bir yanlışlık var



Ben seni aradım gül dibinde, har içinde

Kolonya şişelerine büktüm boynumu

Şimdi imkansız dedikleri her şey oyuncağım olur yalnız



Sabır bahçesinde küçük bir kız, kocaman bir kadın

Gamzenin kendi deva bulmaz

Ne yapacağız başkasının olan ömrünü?