Kibariye Sus Konushma

Küçüktüm, ufacıktım
Bir dilenci kraldım çok yürüdüm
Çok acıktım
Kalbim sızlar
Yüzüm gizler
Bir tren camından dünyayı gördüm
Haline üzüldüm
Sus, konuşma!
Sözler kimin umurunda?
Son bir öpücük yeter
Açık yaralarıma belki
Sen umutsuzluktan sessizsen
Hem zaten her zaman kaybettik
Sen ve ben
Hayat bir yarış dersin hep
Bir meydan savaşı, bir kavga
Sakın yara alma
Sen bir kağıt gemisin gasteden
Kıvrımların açılırken yorulmaz mısın
Her gün ölmekten