Esat Kabakli Gomdum Ogul

Gömdüm Oğul Seni Toprağa Gömdüm
Kanlı Gözyaşımla Pınara Döndüm
Tabutun Üstünde Dirildim Öldüm
Seni Vuran Eller Kırılsın Oğul
Doymadım Sesine Fidan Boyuna
Kalın İp Taktılar İnce Boynuna
Gül Gibi Düştün Toprağın Koynuna
Seni Asan Eller Kırılsın Oğul
Giden Oğul Hiç Gelir Mi Yerine
Ah Evladım Yaram İndi Derine
Hele Bakın Zalımın Eserine
Seni Yakan Eller Kırılsın Oğul