Damla Deli Kadikoy

Geceme yapraklar güldükçe
Ben üşüyordum.
Böyle yalnızlık ayaz gibi vurur.
Anısı değdikçe, yaktıkça ben
Susuyordum.
Böyle ağlatılmazdı büyük çocuk.

Sevgine iflah olmaz
Ruhumu sıfıra saydım,
Yarım kalan gülüşünle veda ettiğinde.
Nasıl diner bilmediğim,
Hüzünümü sulara attın,
Haydarpaşa çıkışında veda ettiğinde.

Ah yandı Kadıköy!
Ne aydı söndü öyle,
Esirdi geceye,
Umutlara kedere söyle.

Kör oldu Kadıköy!
Ne yandı söndü öyle,
Esirdi geceye,
Bulutlara güneşe söyle.