Barakka Son

Yokluğunun kapısında seni bekliyorum
Sözlerinin acısı hala içimde
Seni ilk gördüğüm günü hatırlıyorum
Kayboluşumu görmüştüm o an gözlerinde
Önümde sonsuzluk kadar yitik bir zaman
Hayalinde arıyorum hala kendimi
Kabullenmişken gidişinin acısını
Sen ise çok gördün bana o sahneyi
Sessizliğimin görüntüsü sensin
Olamamışlığın sesi sen
Nasıl durulacağını bilemeden yaşıyorum
Önce sesim içinde cevap bulmuştu
Sonra kara perdeler girdi aramıza
Tam yeniden canlandığımı sanırken
Uyandım bir anda ıssızlığımın ortasında
Önümde sonsuzluk kadar yitik bir zaman
Hayalinde buluyorum hala kendimi
Kabullenmişken gidişinin acısını
Sen ise çok gördün bana o sahneyi