Arda Bal Sessizligin Ardindan

Başa sardık yine biz,
Aniden karşılaşıp.
Uğurladım umudumu,
Ardından öylece bakıp.
Mevsimler artık sonbahar.
Biz düşünce,
Gülümseyen çocuklardık.
Aklım başımda değil,
sen haklıydın..
Bana bakma öyle,
Tutulurum anlayamam ölürcesine.
Göz görür ama kalp bu,
Kolay kolay kabullenmez.
Aramızda bir sessizlik alfabesi var.
Beni çığlık çığlığa öldürebilen..