Kodes icim Hasarli

Yük dolu omuzlarım çöktü gücüm kalmadı

Bitti tükendim geleceğimde umut kalmadı

Yollarımda hep çukur, çocukluğum dert dolu

Sinirden çöküp kalınca dedim Emre kes kolu



Sokaklardayım, kimse yok yanımda yalnızım

İsteseydi canımı verirdim de gitti ansızın

Bak diken diken oldu tüyleri ağlıycam

Ulan titriyor bacaklarım şimdi yıkılcam



Bugünlerde harbiden çok bozuk morallerim

Katliamı tetikliyor kana bulandı sözlerim

Kendimi hep frenliyom bugünler geçer diye

Kanım öyle kin kokar ki nasır tuttu kalbime



Dört yanımda var çıkarcılar safi yancılar

Bulsalar ufak bir fırsat hepsi parçalar

Güvenmiycem hepsi sahtekar hepsi düzenbaz

Hayat oyun rap kumarsa Kodes harbi kumarbaz



Nakarat:

Ciğerlerim kabuk bağladı canın cehenneme

Gidin başımdan yeter canınız cehenneme

Kalmadı hiç merhametim öldürdünüz Emre’yi

Söktü kalbimi kökünden aldı bütün sevgimi



Verse 2:

Soğuk bir Şubat akşamında evde yalnızım

Kan çekilmiş aynalarda gördüm yüzüm sapsarı

Odamın her köşesinde buram buram ölüm kokar

Öyle bir his var ki içimde hasar içinde



İnan bunları yazmazsam cinayet işlerim

Çekilsin çekilcekse nolur bütün fişlerimi

Sökülsün sökülcekse sökün bütün dişlerimi

Kim bilir sen dinliyorken hangi işteyim



Nöbetlerdeyim hazır kıta tetiklerdeyim

Doruklardayım zirvede son nefesteyim

İçimde saldıran bir Emre var kafesteyim

İtilim parmaklıklar ardına kodesteyim



İtiraf etmeliyim büyük bir şizofrenim

Şizofren hayatımda en büyük yönetmenim

Uzak durun benden harbiden tam bir bombayım

Sahte güler yüzle yaklaşıp yanında patlarım



Nakarat:

Ciğerlerim kabuk bağladı canın cehenneme

Gidin başımdan yeter canınız cehenneme

Kalmadı hiç merhametim öldürdünüz Emre’yi

Söktü kalbimi kökünden aldı bütün sevgimi