Norm Ender Sozler sherefsiz Oldu

Gitgide trajedi olmuş rotası
Bu koskoca bir şehir dolmuş kotası
Solmuş renkler içinde çiçekler
Bir gün de olsa mutlu kelebekler
Yüce Rabbim ne güzel de yaratmış
Bütün acısını kozasında bırakmış
Küçükken hepsini kıskanırdım
Ne değişti söyleyim; Hiçbir şey
Korkularını ufak ufak atıyorsun
Umutlarınla tek başına kalınca
Herkesi yavaş yavaş tanıyorsun
Pastadaki mum sayısı çoğalınca
Sözler hep aynı, yüzler değişiyor
Yarını düşün ben o yoldan çıktım
İnsan neden hep aynı şeyi deniyor
Konuşma, sus bu oyundan bıktım
Bak biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti
Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti
Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu
Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım
Biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti
Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti
Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu
Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım
İnadı bırak sonucunu bilmelisin
Kısa cümlemin nefesleri dardır
Kalbimi kırma zoru denemelisin
Her kilidin bir anahtarı vardır
Durgun, yorgun daha yolun yarısı
Geride kalan birkaç duvar yazısı
Umutsuz olmaz unutsa hayatta
Herşeye rağmen bu ölü ayakta
Boşvermek gerekiyor ya bazen
Gereksizce rap gündemindeyim
Yıllar geçsin içimdeki mahsen
Dibine çeken acıların demindeyim
Sözler ekledim, bekledim çok
Kimse gelmedi ve ben hep oradaydım
Sensiz tek bir hayalim yok
Diyenlerin hayali hiç olmadı saydım
Bak biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti
Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti
Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu
Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım
Biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti
Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti
Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu
Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım