Tito KK Parcalanmish

Ben kimim ? Konuşamadığım sebeplerin telkiniyim
Bilir misin bipolar karanlıktan korkan biriyim
Yelkovanım deniz feneri alfabenin ilk harfiyim
Yanlışlıkların tercüman edildiği yerdeyim

Karşı çıkılan her görüşün bir ferdiyim
Sabit durmayan seyyar dostluk seferindeyim
Bir dağın tepesiyim patikalarım tiskindirdi beni
Hakaret sayan bir sayacın terse dönen saniyesiyim

Balıktım okyanusa kaldım hasret
Balık fanusta mahpus lanet duygu delmez emanet
Benden edilen nefret sade beni düşündürür
Suçlu sen değilsen olay trajikomik görülür

Düşün çünkü düşününce beynin acımıyor
Sen duşunmedikçe kanayan yaralar daha da açılıyor
Sen gülümse mutluluğun herkeslere batıyor
Sen gülümse çünkü gülümsedikçe özgüvenin çoğalıyor


Yanlışsız​ doğru olmaz alkışlar haksız
Kar kışta yolda olsa oksijen farksız
Balçıkta olsa konuş battığın kadarsın
Yağmurlar yağsın ve yanlışlar artsın x2


İstanbul gibiyim yaşadığım savaşlar umrunuzda değil
Surlarım geçilmez dış güzelliğime değinin
Benim yaşadıklarım geliştirirken beynimi
Sokaklarda barinmak hoş değil dokunduğum her yeri

Kuruttum yada kararttım , ufak yaraları abarttim
Tuzaklardan bir şekilde kol paça kurtardım
Okuldan atılacaktım ve dahada yanlız kaldım
Hiç değilse ortamlarda saygınlığım vardı

Attığım her adımda kapılar karanlığa açılıyor
Çektiğim façaların ardında hatıralar barınıyor
Yalanı yok inanmıyorsan sokağa sor
Gülümseyerek girdiğim her kapı suratıma kapanıyor

Hep sonradan aklım canıma tak ediyor
Sanki ben kustukça konuştuklarım temizliyor
Suratım aktır kalbim pak alma ahımı
Tükürüğün hatıraları unut hatırla yarını