Levent Batu Tamirci ciragi

Gönlüme bir ateş düştü, yanar ha yanar yanar
Ümit gönlümün ekmeği, umar ha, umar, umar
Elleri ak yumuk yumuk, oceli tırnakları
Nerelere gizlesin, şu avucum nasırları
O tomobili tamire geldi, dün bizim tamirhaneye
Görür görmez vurularak, başladım ben sevmeye
Ayağında uzun etek, dalga dalga saçları
Ustam seslendi uzaktan, oğlum al takımları
Ustam seslendi uzaktan, oğlum al takımları
Bir romanda, okumuştum, buna benzer bir şeyi
Çildi parlak kağıt kaplı, pahalı bir kitaptı
Ne olmuş nasıl olmuşsa? aşık olmuştu genç kız
Yine böyle bir durumda, tamirci çırağına
Ustama dedim ki bugün, giymeyim tulumları
Arkası puslu aynamda, taradım saçlarımı
Gelecekti bugün geri, arabayı almaya
O romandaki hayali, belki gerçek yapmaya
O romandaki hayali, belki gerçek yapmaya
Durdu zaman, durdu dünya, girdi içeri kapıcan
Durdu zaman, durdu dünya, girdi içeri kapıcan
Öylece bakakaldım, gözümü ayırmadan
Öylece bakakaldım, gözümü ayırmadan
Arabanın kapısını açtım, açtım girsin içeri
Arabanın kapısını, açtım girsin içeri
Kalktı hilal kaşları, sordu kim bu serseri
Kalktı hilal kaşları, sordu kim bu serseri
Çekti gitti arabayla, egzozuna boğuldum
Gözümde tomurcuk yaşlar, ağır ağır doğruldum
Ustam geldi sırtıma vurdu unut dedi romanları
İşçisin sen işçi kal, giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal, giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal, giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal, giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal, giy dedi tulumları
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal
İşçisin sen işçi kal