Ibrahim Yilmaz Chirak

Okuma yazma bilmiyordu annem

Yanımdaydı mânen

Kalfa bile değildim

Bir çıraktım

Kibri kenara bıraktım

Ve çalıştım da çalıştım

Güvendim ve yanıldım da

Darıldım gidenlere

Çaresizken insanlardan istediğimde yardım

Uyandım ve çabaladım da

Muhattap da bulamadım

Her gün para saymadım

Düşmanı bile satmam

Dostlar hep bizimdir abi

Yanıldığımı sanmam



Ölüm var sonunda yolun

Karardı cepte karbeyaz çukur

Ellerimle kazıdım şükür

Huzurluyum da tükeniyor gücüm

Bir anlam elbet bulunur bir gün

Belki bugün

Belki bir gün

Yanımda geldi her zaman çözüm

Kararlı her zaman gözüm

Hep düşerken anlaşıldı

Bitmiyor hüzün



Ağır gelir bazen

Pes etmiyorum

Her zaman devam yola

Kaçmadım kolaylara

Bitmeyen yalanlara inat

Tebessüm ettim her zaman

Hakikatin peşinde koşturan hayatlara

Unutmadım kimseyi

Unutmadım kendimi

Umutlarım bende saklı

Hedeflerim büyük yine

Günaydınla başla güne

Elvedanı bırak düne

Yarınlara yelken açtık

Hep beraber amiyâne

İstediğimiz her şey her zaman bizimle

Korkmuyorum mücadelem zulümle

Zorluklarla başladım

Kavgadan da kaçmadım

Elimde yoktu hiçbir şey

Ve paylaşarak çoğaldım

(Paylaşarak çoğaldım)



(Doğru yol mu var)

Doğru yol mu var

Sana doğru yol mu lazım

Anla artık dinle

Bir çok kez anlattı ağzım

Niyetle başlar her şey

Belli olsun yönün

Çık yoluna

Pes etmezsen aydınlanır önün

İstikamet orada

Yanlışa da saparsın

Bin yolun sonunda

Ancak bir hedefe varırsın

İyilik yap ve öyle bit

Dedik de

Altı boş mu sandın

Gördüğümüz acılardan usandık

Karanlık aydınlanır

Sen de yap bir adamlık

Ve gülümsesin sana bugün

Birkaç yetim ufaklık



Okuma yazma bilmiyordu annem

Yanımdaydı mânen

Kalfa bile değildim

Bir çıraktım

Kibri kenara bıraktım

Ve çalıştım da çalıştım

Güvendim ve yanıldım da

Darıldım gidenlere

Çaresizken insanlardan istediğimde yardım

Uyandım ve çabaladım da

Muhattap da bulamadım

Her gün para saymadım

Düşmanı bile satmam

Dostlar hep bizimdir abi

Yanıldığımı sanmam

Okuma yazma bilmiyordu annem

Yanımdaydı mânen

Kalfa bile değildim

Bir çıraktım

Kibri kenara bıraktım

Ve çalıştım da çalıştım

Güvendim ve yanıldım da

Darıldım gidenlere

Çaresizken insanlardan istediğimde yardım

Uyandım ve çabaladım da

Muhattap da bulamadım

Her gün para saymadım

Düşmanı bile satmam

Dostlar hep bizimdir abi

Yanıldığımı sanmam



(Telefona bakan kişi annemdi çünkü)

(Annem yaşlı ve annemin okuma yazması yok)