Uzay Zaman Yolcusu Evren Manifestosu

Süzülen her şey birikirmiş. Belki biraz yaş, biraz anı, biraz zaman.
Çoksunuzdur ama yalnızsınızdır.
Nedir bu kadar zor olan

Zaman, tokadını attığı an Mekân'a;
Büküldü gerçeklik,
Savruldu boyutlar, oradan~oraya.
Ne kaldı bilinç sorgularından geriye?
Gerçeklik,
Verdi yerini sessiz Gece'ye.

Ve gün kesti haz vermeyi
Sıklaştı kafein
Zihnim artık evrenim
Aydınlıktan beter,
Sürreal karanlık.
Geceler bile pişman,
Ben,
Deli bi' varlık.

Saat,
Ay'ı, karanlık geçmiş yine
Gece kaftanını biçmiş bedenime
Zamansız oldu her şey.
Ben, şehirler, otobanlar.
Gitmeli insan, her sabah aynı yatakta uyanmamalı.
Sevemedim hiç bi' zaman bu kalabalığı


Zihnimde bi’ ten var. Sessizce biten, çocuksu bi’ ten.