Yigit Tekin Birazdan

birazdan giderim ben
ay ışığı avucumda
o burukluk varya varya
kahkir ipimde koynumda
dağlar senin karın varmı
tutunacak dalın varmı
içileçek suyun kanlı heyyyy

(şiir)
bir kararın arifesinde kendi dünyamı kurmaya çalışırken hüzünlüyüm
dünyanın bütün ölümelri niyetine sevdamı aldattım sevmelerimin adını herbir mezar taşına
göz yaşlırımı insanlara bıraktım kayıplarda köşe kapmaca oynadım
bazen hüznü kayacıklığının çıplaklığını sarmalar
yedi dağın çiçeginden koklardım ay şiir yıldızları yakar
kazanmadan yitirdiğim canım geceleri yazardım puştuna sevdalara kibrit çöpü oldum ihatene puştluğa mührünü koyup imzasını atanlara selam bıraktım
şimdi gönül derbeder harlanır merhamet tohumlarını yaktım yumak yapıp
acılara sardım yaratan güneşin parıltısını saçlarıma yıldızları üstüme atarken
gölgesini unutmuş neyleyim
ezginliğin tarlasında büyüyüp kahpelikte hasat olurken
veripte alamadıklarımı batıpta çıkamadıklarımı sayamazken
sazım dertleri dillenir beter ederler söylenir
hicazlar kardaşım şimdi vakit dardadır darlanır ölüm çıtırdısı
duyanda taş bile yarılır
şimdi dağların yari yok dalına kuş konmaz
ırmağında durulmam
gecenin hüznünde tutarım demini iki diz çökümü ağlayan ararım
birazdan teneşirde yıkarlar beni
birazdan giderim ben
ay ışığı avucumda
sayki karşılaşmadık
sayki yüreğine konmadım
sayki en büyük derdim asiliğimi haykırıpta sevda türküleri söyleyemeyişimdi

sayki karşılaşmadık
minik bir kuş çığlığında
sayki hiç görüşemeyiz
ne karında baharında