Xelil Xemgin Buka Cihane

Welate min tiwî bûka cîhane

Hemî bax û bihuşt û merg û kanî

Şepal û şeng û şox û naz û gewr î

Gelek serîn û rind û pir ciwan î



Serî taca Selehedîne Kurdî

Enî roj e di bİrca asîmanî

Du birhen te kevane Rusteme Zal

Du zulfen te ji tiren qehremanî



Riwe te agire Zerdeşt û Mezdik, ji te hestir û seraba kemuranî

Du leven te kiteba Haci Qadir, zimane te ji benda seyda ye Xanî

Çena te guhe çudî û Hebler, qirik eywan û taxa Kesrewanî

Di sînga te kiteba Zendevîsta, memik ferfûr e te de neqşe manî

Du desten te tixûben tirk û iran, hero cenga bi tîren zerveşanî

Ji sînga te bi jer de gelye Laleş, ziyaretgeh e bo me her zemanî

Bi nişan û bi nan û xwîn rijandin, me dest girt û qelen da û tu anî

Serî û pa û zend û bazin tev bi hine, hemî sor in ji renge erxewanî







Bi te em şa nebûn ev bû du sed sal, ji me denge tivengan çûye banî

Bira, law û bav û ap û pismam, li ser te hev dikuştin di renge pehlew anî



ji Loran ta bi Zazan tev bi xencer, dihatin hev li meydane beranî

Bi talan û bi kuştin, hem bi sohtin, me kone şer li ser sînga te danî

Emîr û begler û paşa û axa, kirin weran sera û bire û xanî

Li alîkî te deng û cang û halane, li alîkî sedaye xewse sanî



Du derden me hebûn, dijwar û xedar, xizanî yek ewe di her nezanî

Weke şer û piling em diçûn hev, pener rovî ji meydane hilanî

Me ew rojen ciwanî tev bi derdan, bi zîravî, belengazî û şivanî

Here büke pepûke jare meste, li ser sînga te zava man biyanî



Te reş daye sere xwe ber li ser me, li roke dibî pîroz kitanî

CEGERXWİN e küre te her dinale, ji ber jana nezanî û xizanî